Eén project maakt nog geen cultuuronderwijs!

Een beurs is niet de meest inspirerende omgeving die je je kunt voorstellen. De muren zijn een klik-systeem, het tapijt ligt in tegels over kabels heen, en niemand weet binnen wat voor weer het buiten is.. Maar als het goed is, spreek je er inspirerende mensen die hetzelfde doel voor ogen hebben als jij.

De Cultuur en Onderwijs Beurs (CEOB) werd vorige week weer gehouden, in de Jaarbeurs te Utrecht. De stands werden bevolkt door cultuuraanbieders, van musea tot danscrews, en van circusartiesten tot theatergroepen. Te gast was het onderwijs; scholen die cultuureducatie op de agenda hebben staan, en meer willen weten over het landelijk aanbod. 1524 bezoekers om precies te zijn heeft de CEOB dit jaar mogen verwelkomen. Maar of er even zoveel interessante samenwerkingsverbanden zijn ontstaan, weet ik niet zeker. 

Er was veel creativiteit in de hal aanwezig, en dat is goed voor de sfeer. Handpoppen, Afrikaanse zangers, percussionisten en circusacts bewogen zo nu en dan door de gangpaden, om een klein inkijkje te geven in waar het op de beurs om draait: betekenisvolle ervaringen voor kinderen. Toch moet gezegd dat, om betekenisvol te zijn, cultuureducatie meer moet zijn dan een flitsende show, 1 dag in het schooljaar. 

De doorgaande leerlijn. Echte verbinding tussen school en instelling. Op de CEOB hoorde ik het maar weinig terug. Zowel in het aanbod als in de vraag van veel cultuur coördinatoren, hoorde ik toch vooral veel over "leuke" dagprojecten en korte trajecten die toewerken naar een voorstelling. En dat is dan dat. 

Maar een dagproject of themaweek moet een puzzelstukje zijn. Onderdeel van een groter geheel, waarin verschillende kunstdisciplines samenwerken aan een centraal doel. En vanuit dat plan ga je in gesprek met cultuuraanbieders, die je kunnen helpen je doelen te bereiken. 

In het beste geval.

Verder was het op de CEOB net zoals in het echte leven: pas als de kinderen binnen komen, wordt het echt leuk.