Genieten van jeugdtheater op Tweetakt

Op Tweetakt zijn bergen met mooie voorstellingen te zien, speciaal gemaakt voor kinderen en jongeren. Drie weken lang is er op het festivalcentrum op de Neude, in de theaterzalen in de stad en soms zelfs zomaar op straat, overal jeugdtheater.

De voorstelling Bekdichtzitstil van Artemis was een prachtig voorbeeld van jeugdtheater op z'n best. Wat is dat dan, goed jeugdtheater? In ieder geval neemt het zijn publiek serieus. Geen kinderachtige taal, of een verhaallijntje waarvan je bij de eerste zin al weet hoe het afloopt. Het moet uitdagend, beeldend interessant en inhoudelijk scherp zijn. Je ogen moeten over het podium heen schieten, je hart moet sneller kloppen, en je moet het gevoel hebben dat de acteurs zich te pletter spelen, speciaal voor jou.

Bekdichtzitstil staat beschreven als "een ode aan het wild spelende kind". De acteurs spelen kinderen uit groep 6f. Ze zijn een "lastige klas". Het was prachtig en ontroerend om te zien hoe de acteurs de kinderen tot leven riepen. Zonder stereotyperend te worden, speelden ze kinderen waarvan wij benoemen dat zij "ADHD" of "Asperger" hebben. De kinderen liepen tegen verschillende problemen aan op school en thuis, maar tegelijkertijd werden hun energie, strijdkracht en talenten juist centraal gezet. Daardoor werd het echt een 'ode'.

Het mooiste was een minutenlange scene waarin de drie vrienden met een gigantisch kanon ballen door de ruimte schoten, over het podium sprongen en rolde en de muziek uit de boxen knalde. Er waren drie jongetjes op de voorste rij bij wie dit exact de juiste snaar raakte. Ze schreeuwden mee met de muziek. Toen de eerste bal in hun buurt kwam, gaf één er een harde schop tegenaan, waarmee de bal precies in de handen van de 'keeper' terecht kwam, die achter op het podium stond. Toen was het hek van de dam. In plaats van 3 acteurs waren er 6 acteurs in die scene. En dat kon prima. Sterker nog: het verhaal gíng over hen, de jongens op de eerste rij.